përmbledhje
Maurice Maindron (7 shkurt 1857, Paris - 19 korrik 1911) ishte një entomolog francez.Maurice Maindron ishte djali i inxhinierit dhe skulptorit Hippolyte Maindron. Në 1875, tashmë një natyralist dhe entomolog i mprehtë, ai u bashkua me Laboratorin e Muzeut Kombëtar të Historisë Natyrore, ku Philippe Alexandre Jules Künckel d'Herculais ia prezantoi atë Émile Blanchard-it dhe atje u punësua për të organizuar Hymenoptera në koleksionet muzeale.
Para moshës 20 vjeçare, ai lundroi për në Guinenë e Re (1876-1877) me Achille Rafray. Ai u bashkua me Société entomologique de France në 1878 dhe filloi një seri misionesh në 1879 që çuan në Senegal (1879), Indi (1880-). 1881), në Indonezi (1884-1885), në Obock dhe Somali (1893). U mblodh në Pakistan dhe Arabinë Saudite në 1896, dhe fitoi në Indi (1900-1901) dhe përsëri në Senegal (1904).
Shumë prej këtyre misioneve, të paktën pjesërisht, u financuan nga Muzeu dhe materialet e shtuara në koleksione. Shembuj të tjerë iu shitën koleksionistëve dhe tregtarëve.
Maindron përmendet me emrin shkencor të një specie hardhucash, Sphenomorphus maindroni. 1857-1911
Arkeolog, natyralist, romancier.
Ai i do insektet dhe merr pjesë në udhëtime kërkimore në Afrikë, Oqeani dhe Indi. Unë merrem me armët e të parëve pas brumbujve. E shpallur në vitin 1906, "Pema e Shkencës" është një shkrim modern për përvojat e asistentëve të muzeut dhe ishte pjesë e korrupsionit të botës akademike. Gjithashtu, si romancier, ai paraqet vepra të shquara për evokimin e traditave franceze gjatë dinastisë prefekturale, epokës së luftës fetare dhe saktësisë së rreptë të mësimdhënies. Veprat kryesore përfshijnë "Fluturat" (1887), "Armët" (1890), "Loja e kuajve të Voprasanit" (1895), "Blancia e bekuar e bekuar" (1901), "Njeriu i Vellagut" '11) etj.
Lexo: 117
